Shell & CocaCola 1
De Dodge Ram Van is te geblutst om in te rijden. Er wordt met de trein gereisd. De trein is kapot. De twee achterste treinstellen.
Ga maar in de eerste klas zitten, zegt de conducteur tegen een groep backpackers.
In de eerste klas is het stil. Stiller dan in de tweede klas. Nu niet. Nu wordt er geanimeerd gekwebbeld. Naast me zit een jongen met een beugel en nieuwe wandelschoenen. Bruin. Suède. Hij praat met het meisje naast hem. Het gesprek is saai en blijft saai. Ze werken voor de Shell. De backpackers. Ze zijn onderweg naar de Ardennen voor een bedrijfs-survivall-cursus.
Kijk naar de nieuwe suède schoenen van de jongen. Die zullen vies worden.
Het meisje werkt op een boorplatform van de Shell.
Er wordt altijd gedacht dat het er ruig aan toegaat, offshore. Dat is niet zo, zegt het meisje. Ze heeft geen enkele spannende anekdote over het leven op een Shell-olie-produktie-platform.
Er zijn 95 bedden, zegt ze.
Dat is veel, vind de jongen.
Is er een kok, vraagt hij.
Twee, zegt het meisje. Een dag en een nacht kok.
Bij Shell is het goed geregeld, zegt de jongen. Je hoeft niks zelf te doen. Ik woon in het centrum van Rotterdam. Heb een contract bij de Shell getekend. Ze bellen me dat mijn halfway-huis klaar is, zegt hij. Ik hoef helemaal niet te verhuizen. Ik woon al in Rotterdam. Een dag later belt het verhuisbedrijf. Bij Shell wordt alles voor je geregeld.
Nu zijn ze op weg naar de Ardennen voor een cursus.
Over twee jaar ga ik verhuizen, zeg maar, zegt de jongen. Dan moet je wel naar een groter huis verhuizen, zeg maar, na twee jaar.
Hij buigt over me heen om afval in het afvalbakje te gooien. Ruik een lichte urinegeur. Hoe lang zouden ze al onderweg zijn? Of is het de bananenschil, die ik ruik. Ze zijn al zeker een dag onderweg want het meisje klaagt over de matras. Die is te hard.
Jij hebt wel een zachte matras nodig, zeg maar, zegt de jongen zonder verdere toelichting. Voor mij was hij precies goed de matras. Wat heb je met Oud en Nieuw gedaan vraagt de jongen aan het meisje.
Buiten naar het vuurwerk gekeken en jij?
Ik was in Parijs. Een vriend uit Calgary is overgekomen om zijn vriendin aan zijn familie voor te stellen en toen zijn we naar Parijs gegaan.
Veel NL-ers gaan naar Parijs met Oud en Nieuw, zegt het meisje.
Daar heb ik niks van gemerkt, zegt de jongen. Parijs is zo groot.
Na mijn offshore tijd als ik op kantoor moet ga ik een paar jaar naar het buitenland, dat kan je maar beter doen naar het buitenland gaan als je op kantoor moet zitten.
En dan kinderen, denk ik zijn voorgeplande leven af.
Ga maar in de eerste klas zitten, zegt de conducteur tegen een groep backpackers.
In de eerste klas is het stil. Stiller dan in de tweede klas. Nu niet. Nu wordt er geanimeerd gekwebbeld. Naast me zit een jongen met een beugel en nieuwe wandelschoenen. Bruin. Suède. Hij praat met het meisje naast hem. Het gesprek is saai en blijft saai. Ze werken voor de Shell. De backpackers. Ze zijn onderweg naar de Ardennen voor een bedrijfs-survivall-cursus.
Kijk naar de nieuwe suède schoenen van de jongen. Die zullen vies worden.
Het meisje werkt op een boorplatform van de Shell.
Er wordt altijd gedacht dat het er ruig aan toegaat, offshore. Dat is niet zo, zegt het meisje. Ze heeft geen enkele spannende anekdote over het leven op een Shell-olie-produktie-platform.
Er zijn 95 bedden, zegt ze.
Dat is veel, vind de jongen.
Is er een kok, vraagt hij.
Twee, zegt het meisje. Een dag en een nacht kok.
Bij Shell is het goed geregeld, zegt de jongen. Je hoeft niks zelf te doen. Ik woon in het centrum van Rotterdam. Heb een contract bij de Shell getekend. Ze bellen me dat mijn halfway-huis klaar is, zegt hij. Ik hoef helemaal niet te verhuizen. Ik woon al in Rotterdam. Een dag later belt het verhuisbedrijf. Bij Shell wordt alles voor je geregeld.
Nu zijn ze op weg naar de Ardennen voor een cursus.
Over twee jaar ga ik verhuizen, zeg maar, zegt de jongen. Dan moet je wel naar een groter huis verhuizen, zeg maar, na twee jaar.
Hij buigt over me heen om afval in het afvalbakje te gooien. Ruik een lichte urinegeur. Hoe lang zouden ze al onderweg zijn? Of is het de bananenschil, die ik ruik. Ze zijn al zeker een dag onderweg want het meisje klaagt over de matras. Die is te hard.
Jij hebt wel een zachte matras nodig, zeg maar, zegt de jongen zonder verdere toelichting. Voor mij was hij precies goed de matras. Wat heb je met Oud en Nieuw gedaan vraagt de jongen aan het meisje.
Buiten naar het vuurwerk gekeken en jij?
Ik was in Parijs. Een vriend uit Calgary is overgekomen om zijn vriendin aan zijn familie voor te stellen en toen zijn we naar Parijs gegaan.
Veel NL-ers gaan naar Parijs met Oud en Nieuw, zegt het meisje.
Daar heb ik niks van gemerkt, zegt de jongen. Parijs is zo groot.
Na mijn offshore tijd als ik op kantoor moet ga ik een paar jaar naar het buitenland, dat kan je maar beter doen naar het buitenland gaan als je op kantoor moet zitten.
En dan kinderen, denk ik zijn voorgeplande leven af.
# 7.1.06
